شارل بودلار ـ الجيفة

يا روحي، تذكّر الشيء اللي ريناه

في صبحيّة مزيانة صيْفيّة

على فرش مكسي بالحجر

كان ثمّة جيفة عيفة

هازّة ساقيها كي المراء الداعرة

تقلي والسموم من عرقها سايلة

بكل وقاحة ـــ ما على بالهاش ـــ

حالّة كرشها والروايح طالعة

زراقت الشمس على الخمج

قلات وطيْبت العفن

اللي لمّتو الطبيعة الكبيرة لمّة

حبّت ترجعهولها مياة مرّة

خزْرت السماء للميتة الزاهرة

والنتونيّة زادت قوات

وإنتي شعرة لا دخت وطحت على الحشيش

زف الذبّان على الكرش الفاسدة

بطايونات كحلة بالدود

سالت وخرجت منها

سايل خشين على خرقة حيّة

كان هذا طالع هابط كي الموجة

يجري ويغلي

تقول بدن نفخت فيه النفس

عايش يتكاثر

كان عالم يعزف موسيقة غريبة

كيف الريح والماء الجارية

كيف حبّة يغربلوا فيها بالنغمة

ذبلت الأشكال

كاينها حلمة ومسودّة

بانت بالشويّة على اللوْحة منسيّة

والرسّام من راسو يكمّل فيها

من وراء الصخرات

خزرت لنا كلبة خايفة

تستنّى فينا غضبانة

تلوّج على لحظة تسترجع فيها

طرف الجيفة اللي سيْبتّو

ـــ ولكن يجي نهار وتولّي كي هذه الزبلة

كيف الخمج الخايب هذا

يا نجمة عينيّا، يا شمس أيّامي

يا ملاكي ويا عشقي!

أيْ نعم! باش تصبح هكّة...

بعد الموت، مدفونة تحت النوّار الزاهي

تحت الحشيش وبين العظام تتعفّن

وقتها يا زيني!

قول للدّود اللي كلاك بالبوس:

راني استحفظت على الشكل والروح السماوي

متاع حبّي وعشقي الفاسد

ترجمة : الشيخ عبد الكريم

Commentaires

Posts les plus consultés de ce blog

ميروبول ـ ثمرة غريبة

شجرات الجنوب فيها ثمرة غريبة ! الدم ع الأوراق والجذور... أبدان سودة تتدرجح في نسمة الجنوب، وثمرة غريبة تتدلدل من شجر الحور... هذا مشهد ريفي من الجنوب الأنيق ! عينين منفخة والفم معوّج... عطر المانيوليا حلو ونقي، وفجأة ريحة اللحم المحروق ! هذه ثمرة تنقرها الغربان، ثمرة تكبر بالمطر وتشيح في الريح، ثمرة تنضج بالشمس وتطيح م الشجر، والله هذا حصاد مر وغريب... ترجمة : الشيخ عبد الكريم

Le Poème du Voile (Karagöz)

Ô Dieu ! L’infinie beauté transparaît sur l’écran, tandis que les jours qui passent séparent le bon grain de l’ivraie. Dans ce bas monde, l’écran de la vérité témoigne de la majesté du divin. Il nous est alors possible de déceler le sens des actes et de deviner ce qui fut soigneusement dissimulé rien qu’en scrutant et en interrogeant les ombres et les apparences. En vérité, le rideau des songes ne pourrait en aucune façon voiler l’œil du discernement. Observez ce qui se meut devant vous et soupesez-le avec grand soin ! Le présent vous paraîtra sans doute plus clair et intelligible. Le voile du sommeil insouciant et paisible s’étend du nord au sud et d’est en ouest ! Et l’art ne se conçoit que dans le défilé incessant des illusions terrestres. L’écran des rêves n’a-t-il pas tant de fois fait passer de vie à trépas le héros aux yeux cendrés ? Sachez donc que les silhouettes illuminées par le brasier de la passion ne sont autres qu...

A Travers Tunis

Ma ville est un refuge, une barque renversée sur une plage d’août, une ombre bienveillante et secourable, une seconde d’inattention prise à la foule. Ma ville est un Eden, une oasis luxuriante dans le désert, une pluie abondante en pleine sécheresse et un sourire en coin sur les lèvres d’une passante. Ses ruelles respirent la vie, les odeurs suaves des sacs d’épices, l’encens gris et l’ambre noir, les écorces de cannelle et les tiges de laurier. Ses ruelles s‘enfoncent dans la cité, murs blancs sertis de portes azurées, fenêtres ornées de fer forgé. Les impasses piègent le temps. Ma ville est grande et belle, riche de cent mille quartiers, bordée par les deux lacs, l’île et les flamands, à la croisée de la terre et de la mer… Ma ville est millénaire, berbère et phénicienne, romaine, arabe, turque et française. Ses ruelles s’arrêtent près d’un puits où au son du rossignol en cage, une esclave jadis puisait l’eau en rêvant de son autre pays. La ...

Karim Abdellatif

Rechercher dans ce blog